Ik zit mij in de wachtkamer onnoemelijk te vervelen
ergens weet ik zelf ook wel dat het niemand iets kan schelen.
Op deze blog publiceer ik mijn gedichten. Logischerwijs onder copyright - ter herinnering: wil je mijn werk gebruiken? Stuur mij dan eerst een e-mail - Deze site bevat oud en nieuw werk.
Ik zit mij in de wachtkamer onnoemelijk te vervelen
ergens weet ik zelf ook wel dat het niemand iets kan schelen.
Slechts het geluid van mijn voeten in kadans,
hoofd stil, lijf in balans.
Terwijl ik ademhalend in de verte tuur,
armen actief en benen niet zuur,
geeft de stilte antwoord op mijn vragen
die verdwenen leken maar ergens leefden tussen weten en horen
en zo kom ik tot rust, herboren
terug van een loop langs rietkraag en koren.
De kwetsbaarheid voorbij is het tijd voor mij om niet langer minder te accepteren want alleen ik kan het tij doen keren. Van eb ...