Vroeg in de morgen, het huis nog in rust
Winter heeft de tuin gekust.
De meter slaat op min tien uit
en waar normaal de merel fluit
lijkt haar lied nu uitgeblust.
Winter heeft de tuin gekust
Vroeg in de morgen, de straten verlaten
Winter kreeg het plukpark in de gaten.
De meter blijft onverbiddelijk op min tien hangen
Zie daar, een stel pubers met fris rode wangen
die de stap op het ijs niet konden laten.
Winter kreeg het plukpark in de gaten.
Vroeg in de morgen, geen mens op de been
Winter bevriest alles, hard als steen.
De meter nog altijd op een harde min tien
Niemand anders heeft de pubers gezien.
Hard kraakt het ijs, geschreeuw nergens heen
Winter bevriest alles, hard als steen.
Glad als een spiegel en zwart als de nacht
wanneer het ijs op de eerste rijders wacht.
Geen pubers te zien op het eerste gezicht,
tot de zon het ijs voor het eerst verlicht.
Bevroren onder het ijs, hard als steen
zo liet Winter hen alleen.
