Fietsend over de lange lege dijken
bedenk ik hoezeer zij op het leven lijken.
De verhoogde versterking beschermt
tegen het verwoestende water
dat vroeger of later
het land weer claimen zal.
Met de wind in je rug vliegensvlug
naar Amsterdam en met de trein terug.
Met de wind tegen
door hagel en regen
is het vechten tegen alles in,
staand op je pedalen met het oog op de win.
De rust in je lijf als de rit is gedaan
gelijk de rust na de storm die zal komen en gaan.
Geen enkel leven is zonder dalen en pieken
zonder zieken, zonder doden,
zonder nieuw leven, zonder plezier
net als de dijken hier.
Waarop je kunt vechten en vliegen
je zorgen verliezen
om heel en leeg opnieuw te beginnen.
